RASIONAL AGAMA ISLAM, BAHASA MELAYU DAN SISTEM BERAJA DALAM PERLEMBAGAAN NEGARA.

RASIONAL AGAMA ISLAM, BAHASA MELAYU DAN SISTEM BERAJA DALAM PERLEMBAGAAN NEGARA.

ISLAM

-          Pekara 3(1) merujuk kepada Islam merupakan agama Persekutuan di Malaysia tetapi agama lain bebas untuk dianuti.

-          Majoriti rakyat Malaysia beragama  Islam jadi penganut agama Islam diberikan hak yang istimewa.

-          Sejarah menunjukkan bahawa agama Islam telah bertapak lama di tanah Melayu iaitu sebelum kemerdekaan lagi.

-          Cara kehidupan dan budaya telah dipengaruhi oleh masyarakat tanah Melayu yang dibawa oleh pedang Arab semasa zaman kesultanan Melayu Melaka lagi.

-          Pembinaan masjid dan surau mempengaruhi perkembangan agama Islam yang tersebar luas sejak dulu lagi.

 

-          Undang-undang Islam yang dikenali Hukum Kanun Melaka. Walaupun undang-undang tersebut dikatakan mengandungi unsur-unsur adat, namun sebahagian besar kandungannya merupakan undang-undang Islam sebenar meliputi perkara-perkara sivil dan jenayah.

Bahasa Melayu

-          Perkara 152, merujuk kepada bahasa Melayu merupakan bahasa rasmi di Malaysia.

-          Bahasa Melayu sudah menjadi bahasa harian  dan mudah digunakan oleh semua lapisan masyarakat.

-          Bahasa Melayu menjadi bahasa perantaraan di sekolah-sekolah sama ada sekolah kebangsaan, sekolah jenis kebangaan Tamil, sekolah jenis kebangsaan Cina. 

-          Bahasa Melayu menjadi lingua franca di Nusantara sejak berabad-abad lamanya.

-          Bahasa Melayu merupakan bahasa yang mempunyai nilai saatera yang tinggi.

-          Ramai masyarakat luar tertarik untuk menggunakan bahasa Melayu contohnya pada zaman  kegemilangan Melaka. Pedagang-pedagang menggunakan bahasa Melayu sebagai bahasa perantaraan semasa urusan jual beli dilakukan.

Raja dan Sultan

-          Sistem beraja telah menjadi asas dalam membentuk tanah melayu sebelum kemerdekaan.

-          Raja merupakan identiti dan lambang kepada negara kita sejak dulu lagi.

-          Hal persoalan agama dikendalikan oleh institusi beraja. Raja memainkan peranan penting dalam penyebaran agama Islam.

-          Raja pada zaman dahulu menjadi pemerintah pada zaman sebelum kemerdekaan.

-          Sistem beraja penting dalam kegemilangan Melayu Melaka.

PERISTIWA 'KERANDA 152'

Peristiwa ‘Keranda 152’

ADA suatu perjuangan pencinta bahasa Melayu yang belum selesai. Perjuangan untuk melihat bahasa Melayu menduduki tempat yang utama di tanah air sendiri. Bahasa Melayu antara lain harus digunakan secara meluas dalam pelbagai urusan, termasuk komunikasi, perniagaan, pendidikan, wacana dan sebagainya. Pejuang bahasa Melayu bukan antibahasa lain. Mereka menyedari Tuhan mencipta pelbagai bangsa dan kaum di dunia ini, masing-masing dengan bahasa mereka. Oleh sebab Tuhan menurunkan bahasa Melayu kepada bangsa Melayu, mereka berasa bertanggungjawab mensyukuri kurniaan itu dengan terus berusaha memperkasakan bahasa Melayu ini. Mereka gembira kerana setahun sebelum merdeka, kerajaan telah menubuhkan Dewan Bahasa dan Pustaka. Agensi ini ditugaskan untuk membina dan mengembangkan bahasa dan persuratan Melayu. Tampaklah kepada mereka harapan masa hadapan bahasa Melayu dalam sebuah negara yang merdeka. Lebih-lebih lagi kedudukan bahasa Melayu dijamin dalam Perlembagaan Persekutuan melalui Perkara 152. 

Bagaimanapun, sejak dekad awal kemerdekaan, harapan pejuang bahasa tidak seindah impian. Mereka melihat nasib bahasa Melayu yang mula terumbang-ambing dalam sejarah sosial Malaysia moden. Ini termasuk dalam bidang undang-undang kerana bahasa Melayu masih dipinggirkan, walaupun Malaysia telah merdeka. Lalu tercetuslah sajak dan peristiwa Keranda 152. Perarakan Keranda 152 dilakukan sebagai simbol kematian bahasa Melayu apabila bahasa Melayu tidak digunakan sebagai bahasa pengantar dan bahasa dalam bidang kehakiman. Bantahan itu terjadi pada 3 Mac 1967 di Balai Budaya, Dewan Bahasa dan Pustaka (DBP). Antara tokoh terpenting menggerakkan bantahan ini ialah Usman Awang yang ketika itu editor kepada beberapa majalah terbitan DBP. Pejuang bahasa hampa Pejuang bahasa pada masa itu hampa kerana bahasa Melayu tidak diletakkan pada kedudukan yang wajar menurut carta pemetaan Perlembagaan. Perlembagaan Persekutuan Perkara 152 dengan jelas menyebut kedudukan bahasa Melayu akan dinaikkan peranannya secara berperingkat dari 31 Ogos 1957 kepada tahap lebih baik 10 tahun kemudian, iaitu pada 1967. 

Perkara 152 Perlembagaan Persekutuan juga meletakkan Bahasa Melayu sebagai Bahasa Rasmi dan Bahasa Kebangsaan. Bahasa Melayu sebagai Bahasa Kebangsaan adalah sebahagian daripada kontrak sosial yang dipersetujui bersama oleh rakyat berbilang bangsa, termasuk Cina, India dan lain-lain. Golongan Melayu prihatin Peristiwa Keranda 152 yang pertama itu melakarkan impaknya dalam sejarah sastera, sosial dan politik kebahasaan negara. Ia menandakan bahawa akan sentiasa wujud golongan Melayu yang prihatin terhadap perkembangan bahasa Melayu kurniaan Tuhan kepada bangsa ini.

Empat puluh dua tahun selepas itu, muncul pula perarakan Keranda 152 yang kedua. Perarakan besar-besaran ini digerakkan oleh Persatuan Kebangsaan Pelajar Islam Malaysia (PKPIM) dan Gerakan Mansuh PPSMI (GMP). Mereka menuju ke Istana Negara pada 7 Mac 2009 sebagai memprotes Pengajaran dan Pembelajaran Sains dan Matematik dalam Bahasa Inggeris (PPSMI), kerana ia dilihat sebagai usaha ketara meminggirkan bahasa Melayu dalam subjek Sains, Matematik dan Teknologi di sekolah. 

PPSMI ternyata dasar yang gagal. Ia tidak dapat meningkatkan penguasaan bahasa Inggeris pelajar melalui subjek Sains, Matematik dan Teknologi. Sementara itu, pelajar juga kurang menguasai subjek itu, kerana tidak diajar melalui bahasa ibunda yang lebih mereka kuasai. PPSMI dibatalkan pada 2012. Bagaimanapun, ada segelintir individu masih percaya penguasaan bahasa Inggeris boleh ditingkatkan melalui subjek Sains, Matematik dan Teknologi. Suara mereka didengar, lalu muncul DLP (Dual Language Program) untuk kira-kira 300 buah sekolah. Bagi pejuang bahasa Melayu, program DLP ini seperti menghidupkan semula PPSMI. Program ini dilihat sebagai satu lagi usaha meminggirkan bahasa Melayu sebagai bahasa ilmu pengetahuan tinggi dan moden di negara sendiri. Isu DLP selama beberapa bulan kebelakangan ini menuntut pejuang bahasa Melayu bersatu dalam satu saf perjuangan. Mereka bukan antibahasa Inggeris.

 Mereka selalu menyarankan agar penambahbaikan penguasaan bahasa Inggeris dilakukan dalam subjek itu sendiri. Kumpulan pejuang bahasa Melayu ini menghadap Sultan Perak bagi menyampaikan keprihatinan terhadap masa depan bahasa Melayu. Khabarnya mereka akan mengadakan perhimpunan di Kuala Lumpur, minggu ini. Jika isu ini tidak diselesaikan, mungkin akan terlakar pula peristiwa Keranda 152 yang ketiga. Penulis ialah Sasterawan Negara dan Pensyarah Kanan Fakulti Penulisan Kreatif ASWARA

MENGAPA TANAH MELAYU DIBERI KEMERDEKAAN LEBIH AWAL PADA 31 OGOS 1957

Kronologi Kearah Kemerdekaan bermula dari tahun 1945

1945 Britain kembali memerintah Malaya selepas pendudukan Jepun berakhir.

10  Oktober 1945 Rancangan Malayan Union (Rancangan Kesatuan Tanah Melayu) diumumkan secara rasmi di Parlimen British. Malayan Union digubal dengan tujuan untuk mewujudkan satu sistem politik  dan kerajaan bercorak “Kesatuan”. Kerajaan British berhasrat untuk ubah taraf Negeri‐Negeri Melayu daripada negeri‐negeri yang bernaung di bawah tanah jajahan British. 

Rancangan Malayan Union merupakan satu peristiwa yang sangat penting dalam sejarah negara Malaysia kerana ia menghidupkan dan menyemarakkan semangat nasionalisme orang Melayu .Ia juga merupakan titik permulaan perpaduan orang‐orang Melayu untuk memperjuangkan kemerdekaan Tanah Melayu.

28 Disember 1945 Ketidakpuasan masyarakat Melayu terhadap Malayan Union. Perhimpunan raksaksa dihadiri oleh 10,000 rakyat Tanah Melayu yang membawa sepanduk anti‐Malayan Union.

11 Mei 1946 Pertubuhan Kebangsaan Melayu Bersatu (PEKEMBAR) atau lebih dikenali sebagai UMNO ditubuhkan dibawah pimpinan Dato’ Onn Jaafar.

Tujuan penubuhan UMNO 

·               Untuk menyatukan orang‐orang Melayu bagi menentang Malayan Union.

·               Memelihara hak dan kepentingan orang‐orang Melayu dan kedaulatan Raja‐Raja Melayu.

·               Memperjuangkan kemerdekaan Persekutuan Tanah Melayu.

8 Ogos 1946 Kongres India Tanah Melayu (MIC) ditubuhkan.

7 Disember 1946 Setiausaha Tanah Jajahan British mengumumkan bahawa Malayan Union akan dibubarkan dan digantikan dengan Persekutuan Negeri‐ Negeri Melayu.

21 Januari 1948 Malayan Union dibubarkan.UMNO berjaya menggagalkan rancangan Malayan Union.UMNO seterusnya membantu pihak British menggubal Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu.

1 Februari 1948 Persekutuan Tanah Melayu ditubuhkan dengan rasminya bagi menggantikan Malayan Union.

23 Jun 1948 Darurat diisytiharkan di seluruh Persekutuan Tanah Melayu dan Singapura.

27 Februari 1949 MCA (Persatuan Cina Malaya) ditubuhkan.

1950 Rancangan Briggs  diperkenalkan. (satu rancangan penempatan semula setinggan yang tinggal di pinggir hutan dengan tujuan untuk memutuskan bekalan makanan kepada pengganas komunis dan melumpuhkan kegiatan mereka).

Januari 1952 Parti Perikatan ditubuhkan. Dianggotai oleh dua buah parti terbesar di Tanah Melayu iaitu UMNO dan MCA. Perikatan dibentuk bagi menghadapi Pilihan Raya Majlis Bandaran Kuala Lumpur pada Februari 1952.

1955 Parti MIC menyertai Parti Perikatan.

Objektif utama Parti Perikatan:

·         menamatkan keadaan darurat

·         memperjuangkan kemerdekaan Tanah Melayu

·         memenangi Pilihan Raya Umum 1955.

27 Julai 1955 Pilihanraya Umum yang pertama bagi Persekutuan Tanah Melayu.Parti Perikatan (terdiri daripada Parti UMNO, MCA & MIC) mencapai kemenangan majoriti menang 51 kerusi daripada jumlah 52 buah kerusi yang dipertandingkan.Parti Perikatan membentuk sebuah kerajaan diketuai oleh YTM Tunku Abdul Rahman Putra. Dalam kempen pilihan raya umum 1955, Parti Perikatan telah mengemukakan satu dasar politik iaitu: kemerdekaan Persekutuan Tanah Melayu mesti diperolehi dalam tempoh empat tahun. Namum demikian, dalam tempoh dua tahun Persekutuan Tanah Melayu telah mencapai kemerdekaan!

Januari 1956 Rundingan Kemerdekaan di London. Satu rombongan diwakili oleh pemimpin‐pemimpin Parti Perikatan dan wakil Raja‐Raja Melayu berangkat ke London.Matlamat utama delegasi ialah merundingkan kemerdekaan PTM dengan Kerajaan British.

8 Februari 1956 Perjanjian Merdeka ditandatangani.

Kerajaan British bersetuju memberi kemerdekaan kepada Persekutuan Tanah Melayu pada 31 Ogos 1957 dengan syarat:

Parti Perikatan tidak akan mengambil alih harta benda atau perniagaan British di Tanah Melayu.

Rakyat British hendaklah diberi kebebasan menjalankan kegiatan ekonomi di PTM.

Pangkalan Tentera British di PTM dikekalkan supaya British dapat melindungi negara ini dan menjaga kepentingan mereka di kawasan serantau.

Sebagai persiapan bagi mencapai kemerdekaan,  Persekutuan Tanah Melayu mesti mempunyai sebuah perlembagaan Suruhanjaya Reid yang dipengerusikan oleh Lord Reid, dilantik untuk merangka Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu.

20 Februari 1956 Pengisytiharaan tarikh kemerdekaan dibuat oleh Tunku Abdul Rahman di satu perhimpunan raksaksa di Padang Pahlawan Bandar Hilir, Melaka.

Februari 1957 Suruhanjaya Reid mengumumkan laporan atau Rang Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu untuk perbincangan umum.

31 Ogos 1957 Pada jam 12.00 tengah malam, bendera Kerajaan British (“Union Jack”) diturunkan di Padang Kelab Selangor (Dataran Merdeka) di depan Bangunan Sultan Abdul Samad, Kuala Lumpur. Bendera Persekutuan Tanah Melayu dikibarkan dengan rasminya.

Hari Kemerdekaan Persekutuan Tanah Melayu diisytiharkan di Stadium Merdeka, Kuala Lumpur oleh Tunku Abdul Rahman Putra. Dokumen‐dokumen pengisytiharaan merdeka disampaikan kepada Perdana Menteri PTM Tunku Abdul Rahman Putra oleh wakil Queen Elizabeth, Ratu British.  

 Oleh itu,dapat disimpulkan bahawa tanah melayu diberi kemerdekaan lebih awal kerana dapat membuktikan perpaduan kaum dalam politik melalui pilihan raya terutama pilihan raya pada 1955 dan British ingin menyekat kuasa Komunis dari Tanah Melayu.

PERSAMAAN DAN PERBEZAAN ANTARA PIAGAM MADINAH DAN PERLEMBAGAAN MALAYSIA.

PERSAMAAN DAN PERBEZAAN ANTARA PIAGAM MADINAH DAN PERLEMBAGAAN MALAYSIA.

Persamaan:

	Perlembagaan Malaysia	Piagam Madinah
Kebebasan beragama dan hak asasi manusia.	Perkara 3 dan 11- hak agama dan mengamalkan agamnya dengan damai.	Fasal 25- kebebasan penduduk Madinah mengamalkan gama masing-masing.
Hak dan tanggungjawab dari segi pertahanan dan ketahanan Negara.	Perkara 5- kebebasan diri	Fasal 43- tidak boleh diberi bantuan perlindungan kepada orang Quraisy.
Dasar hubungan baik dan saling membantu.	Perkara 8- kesamarataan	Fasal 17 dan 45- perdamaian
Sesiapa tidak boleh dianggap bersalahsehingga didapati bersalah	Perkara 5(1)- tiada sesiapa boleh diambil nyawanya/dilucutkan kebebasan kecuali mengikut undang-undang.	Fasal 21- Mebunuh tanpa bukti, dibalas bunuh juga.
Mengakui kewujudan dan kepentingan kaum lain	Perkara 12- tiada diskriminasi	Fasal 25- Kaum Yahudi dan Bani Auf adalah satu ummah bersama orang mukmin.
Bawah satu pemerintahan	Yang DiPertuan Agong	Nabi Muhammad SAW
Warganegara berhak mendapat perlindungan dan pertahankan hak masing-masing	Perkara 7- Tiada sesiapa dihukum kerana sesuatu pendapat	Fasal 37- seseorang tidak boleh dianggap bersalah kerana kesalahan dilakukan sekutunya.

Perbezaan:

	Perlembagaan Malaysia	Piagam Madinah
Ciri	-Undang-undang tertinggi di Malaysia -Dikenali sebagai Perlembagaan Persekutuan yang mempunyai 183 perkara. -Digubal oleh orang yang dilantik daripada suara ramai dan penyokong yang banyak.	-Perlembagaan Islam yang pertama di dunia pada 622M berpandukan wahyu Allah. -Mengandungi 47 fasal (23 fasal peraturan sesama Islam, 24 fasal tentang Yahudi). --Berasaskan persetujuan orang Islam dan bukan Islam.
Sumber	-Berasaskan kepada dua dokumen terdahulu iaitu Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu 1948 dan Perlembagaan Kemerdekaan 1957. -Meletakkan undang-undang tertinggi ialah perlembagaan itu sendiri.	Berpandukan wahyu Allah dan Sunnah.

                                   

POLEMIK RANG UNDANG-UNDANG 355

POLEMIK RANG UNDANG-UNDANG 355

•             Akta 355 tiada perkaitan dengan pelaksanaan hukum Hudud. Pelaksanaan Hudud hanya berkait rapat dengan pindaan kepada Perlembagaan Persekutuan. Contohnya bagi melaksanakan Hudud di Malaysia, sekurang-kurangnya tiga pindaan kepada beberapa bahagian dalam Perlembagaan perlu dilakukan dan bukan dengan meminda Akta 355 yang terhad kepada bidang kuasa Mahkamah Syariah yang merujuk kepada kuasa-kuasa yang disenaraikan dalam Butiran 1 Senarai Negeri Jadual Kesembilan Perlembagaan Persekutuan.

•             Hudud melibatkan hukuman yang menyentuh 6 jenis kesalahan; 4 bersifat individu atau dosa peribadi iaitu Zina, Menuduh Zina (Qazaf), Minum Arak dan Murtad, manakala 2 lagi melibatkan kesalahan jenayah awam seperti Mencuri dan Merompak.

Sekarang inipun 4 jenis kesalahan inI yang melibatkan dosa peribadi

(Zina, Qazaf, Minum Arak dan Murtad) sudah ada peruntukan undang-undang di bawah kuasa negeri-negeri. Akta 355 tidak melibatkan kesalahan jenayah awam seperti mencuri dan merompak yang merupakan bidang kuasa Persekutuan. Jadi pindaan RUU hanya melibatkan peruntukan kesalahan-kesalahan sedia ada dalam enakmen jenayah negeri-negeri.

•             Kerajaan terikat dengan proses dan tertib apabila melibatkan pemerkasaan Mahkamah Syariah. Keutamaan ketika ini adalah untuk menaikkan taraf Mahkamah Syariah daripada 3 peringkat kepada 5 peringkat sebagaimana Mahkamah Sivil. Untuk itu, Menteri perlu mengadap semua Sultan-Sultan atau Raja Melayu untuk mendapat perkenan kerana kuasa agama terletak dibawah kuasa Raja-Raja Melayu. Setakat ini ada di kalangan Negeri yang belum bersetuju. Jika semua bersetuju barulah boleh dibentangkan di peringkat Majlis Raja-Raja Melayu sebelum dibawa ke Parlimen.

•             Dengan kata lain, walaupun Akta 355 adalah undang-undang Pesekutuan, namun ia adalah berkait secara langsung dengan bidangkuasa Mahkamah Syariah yang terletak di bawah Kuasa Sultan/ Raja-Raja. Terdapat banyak tertib langkah yang perlu dilalui oleh Menteri termasuk meyakinkan Jemaah Menteri yang terdiri dari Parti-parti bukan Islam. Justeru bagi mengelakkan kesukaran yg mungkin boleh menjejaskan perjalanan proses pindaan Akta 355 itu, adalah lebih mudah prosesnya jika ia dimulakan sebagai Usul Persendirian.

•             Jika Dewan Rakyat meluluskannya untuk dibahaskan ia adalah kemahuan majoriti Rakyat dan bukannya kemahuan Kerajaan semata-mata. Kemahuan ini tidak sekali-kali menyentuh kuasa Raja-Raja kerana apa pun tahap maksimum hukuman yang diluluskan, pindaan muktamad masih perlu dilakukan di peringkat DUN.

•             Dalam konteks tertib yang sama berkaitan peningkatan Kuasa Hukuman Mahkamah Syariah yang hendak diperkasakan, Kerajaan terikat dengan prosedur serupa. Walau bagaimanapun Parti PAS dalam konteks ini tidak terikat dengan prosedur ini dan mereka bersungguh-sungguh mahu dipercepatkan RUU ini dibentangkan.

Datuk Dr Asyraf Wajdi Dusuki

Timbalan Menteri di Jabatan Perdana Menteri

(Hal Ehwal Agama)